مفاهیم مقدماتی Cisco CME - بخش دوم

در مقاله پیشین، مفاهیم مقدماتی Cisco CME - بخش اول؛ با مفاهیم اولیه CME و عملکرد آن آشنا شدیم. در این بخش میخواهیم مفاهیم ephone، ephone-dn و چگونگی تنظیم IP Phone ها را بررسی کنیم.

Ephone و Ephone-DN

سیستم Cisco CallManager Express شامل یک روتر (و یا یک UC500) که نقش Voice Gateway را دارد و یک یا چند VLAN که IP Phone ها و تلفن ها را به این روتر متصل میکند، میباشد.

تمامی PBX ها شامل تلفن های فیزیکی و (Directory Number (DN یا همان داخلی میباشند. به داخلی ها، extension نیز گفته میشود. CME نیز از این قانون مستثنی نیست. در CME، به تلفن های فیزیکی ephone و به داخلی هایی که به این تلفن ها اختصاص داده میشود، ephone-dn گفته میشود. ephone مخفف Ethernet Phone میباشد.

Ephone نشان دهنده سری و مدل تلفن فیزیکی است که توسط CME پشتیبانی میشود. برای اینکه تلفن بتواند در CME رجیستر شود، این سری از تلفن باید توسط CME رجیستر شود. پس از رجیستر شدن تلفن در CME، هر تلفن به واسطه MAC-Address اش، توسط CME شناسایی میشود. به طور مثال تلفن 7945 با MAC-Address 0027-0D3F-30B8 نشان دهنده ephone 1 میباشد. Directory Number شماره 32  به کلید اول این تلفن اختصاص داده شده است. این کار در حین پیکربندی تلفن انجام میشود.
بنابراین هر تلفن فیزیکی به صورت یک ephone باید تنظیم شود و CME این تلفن را به واسطه MAC-Address اش، شناسایی میکند:

برای تنظیم یک IP Phone در CME، نیاز به ساخت یک ephone و ephone-dn داریم. Ephone شامل MAC-Address و پیکربندی کلید های آن میباشد، در حالی که ephone-dn به کلید های line تلفن اختصاص داده میشود.
در مثال بالا، ephone-dn 20 به اولین کلید ephone 1 اختصاص داده شده است. شماره 300 به ephone-dn 20 اختصاص داده شده است. بنابراین شماره داخلی این تلفن، 300 میباشد.
برای اطمینان از درک مفاهیم ephone و ephone-dn، به مثال دیگری توجه کنید:

در این مثال سه ephone-dn 20، 21 و 22 ایجاد کرده ایم. اکنون میخواهیم داخلی 380 را به Phone 1 اختصاص دهیم. تنها کاری که لازم است انجام دهیم، map کردن button 1 به ephone-dn مورد نظر است. در این مثال باید کلید 1 تلفن را به ephone 22، اختصاص دهیم. برای انجام این کار نیاز به اجرای دستور button 1:22 در ephone mode میباشد.

پهنای باند مورد نیاز Codec – VoIP ها

VoIP نیز همانند دیگر resource های شبکه، نیاز به bandwidth دارد. پهنای باند مورد نیاز تماس های VoIP، به Codec ای که استفاده میشود، وابسته است. Cisco CME و UC500 از Codec های متنوعی پشتیبانی میکنند.
به طور پیش فرض CME و سری UC500 از Codec G.711 استفاده میکنند. هر تماسی که از Codec G.711 استفاده میکند، نیاز به پهنای باند 64Kbp دارد. توجه داشته باشید که 64Kbp در واقع payload دیتا voice میباشد که در پکت Ethernet قرار میگیرد و overhead ای که در IP Packet به آن اضافه میشود، حجم کل پکت را به 87.2Kbps میرساند. بنابراین پهنای باند واقعی مورد نیاز برای هر تماس که از Codec G.711 استفاده میکند، 87.2Kbps میباشد.
حجم 87.2Kbps ممکن است در شبکه Ethernet زیاد به نظر نیاید؛ با این همه هنگامی که نیاز به انتقال تماس بر روی WAN داریم، باید این پهنای باند را بهینه کنیم.
برای بهینه سازی پهنای باند مورد نیاز VoIP بر روی WAN، باید از Codec های دیگر استفاده کنیم که نیاز به پهنای باند کمتری دارند. به طور مثال Codec G.729 بسیار محبوب بوده و نیاز به پهنای باند 31.2Kbps دارد که باعث صرفه جویی 56Kbps در پهنای باند میشود. در واقع شما میتوانید بجای یک تماس با Codec G.711، سه تماس همزمان با Codec G.729 برقرار کنید.
به دلیل فشرده سازی Codec G.729، کیفیت صدا نسبت به Codec G.711 پایین تر است. کیفیت تماس با G.711 همانند مکالمه از طریق خط ISDN میباشد؛ در حالی که کیفیت تماس با استفاده از Codec G.729 همانند مکالمه از طریق تلفن همراه میباشد.
هرچند Codec های دیگری نیز وجود دارد، ولی G.711 و G.729 متداول ترین Codec ها هستند.

نویسنده مقاله: سید حسین آل طعمه

نوشته شده در تاریخ: 94/02/01